اولین فریم عینک طبی پلیس که مردم می توانستند از آن استفاده کنند در سال 1284 در ایتالیا ساخته شد.
آنها دو ذره بین کوچک بودند. قاب ها از فلز، استخوان یا چرم ساخته شده بودند.
اولین فریم عینک فقط می تواند به پیرچشمی و دوربینی کمک کند. عینک نزدیک بینی تا اوایل دهه 1400 ساخته نشد.
اصل عدسی های محدب و مقعر در قرن هفدهم شروع شد. در سال 1825، سر جورج ایری لنزهایی را برای آستیگماتیسم اختراع کرد که به لنزهای استوانه ای معروفند. در سال 1784، بنجامین فرانکلین لنزهای دو کانونی را ابداع کرد.
فریم عینک ها برای بهبود برخی از مشکلات بینایی که به عنوان عیوب انکساری شناخته می شوند، کار می کنند. آنها در درجه اول برای نزدیک بینی و دوربینی استفاده می شوند.
با این حال، لنزهایی نیز وجود دارند که می توانند برای آستیگماتیسم مفید باشند.
عدسی های عینک توانایی های تمرکز عدسی و قرنیه چشم را کم یا به آن اضافه می کنند.
لنزهای محدب برای نزدیک بینی تجویز می شوند. آنها با خم کردن نور به سمت بالا و پایین عدسی، نقطه کانونی را به شبکیه می برند.
لنزهای مقعر برای دوربینی هستند. اینها با پخش نور برای مرکز لنز، نقطه کانونی را تنظیم می کنند.
لنزهای مقعر منفی هستند و لنزهای محدب مثبت هستند. هنگام خرید فریم عینک نسخه “بعلاوه” یا “منهای” را نشان می دهد تا نشان دهد که لنزها برای نزدیک بینی هستند یا دوربین.
شکل و استحکام لنز نقشی را ایفا می کند که در آن مسائل بینایی برای آن بهترین هستند. قدرت لنز نشان می دهد که لنز چقدر نور را خم می کند. برای اندازه گیری قدرت از دیوپترها استفاده می شود شکل یک عدسی کروی، مرکب یا استوانه ای است.
انواع مختلفی از لنزها برای فریم عینک در سال 2022 موجود است. بهترین نوع به ترجیحات شخصی و مشکلات بینایی یک فرد بستگی دارد. سه نوع لنز اصلی عبارتند از:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.